GRYSDE is een verhaal over vergrijzen maar niet willen vervagen, over ergens landen maar hopelijk ook aarden, over lokalen versus aangespoelden, over lust versus last voor plaatselijke overheden, over getijden en alle uit- en instromen, alles met de nodige zorg en dus ook over de zorg, en over wie die nog wil bieden en wie die (al) wil aanvaarden …
Theatermakery Het Eenzame Westen schuimde deze keer de kust af, daar waar de vergrijzing zich het hardst laat voelen, op zoek naar persoonlijke getuigenissen rond dit universele thema. Grijze ervaringsdeskundigen, zorgverleners, onderzoekers en specialisten inspireerden zo tot het schrijven van GRYSDE.
Het steeds ver doorgedreven West-Vlaams taalonderzoek wordt deze keer uitgebreid met Antwerpse klanken, om zo de vele pensioenmigranten aan onze grijze kust ook een stem te geven en mee de inhoud te versterken. Dat alles wordt uiteraard overspoeld met genoeg humor, als zalf voor alweer een harde werkelijkheid.
In de pers:
“Het Eenzame Westen bezit de kunst om ons vrolijk te verontrusten. Met zijn ongekunstelde spelplezier, zijn geniepige knipogen en zijn verbeeldingsvolle omgang met de karikatuur geeft GRYSDE kleur aan de vergrijzing.” publiceert Wouter Hillaert in Pzazz!
“Als iedereen oud wil worden, maar niemand het wil zijn, dan laat GRYSDE zien hoe dat komt. Met aan volkstoneel schatplichtig metier, met vernuft verhaald en virtuoos meanderend tussen kolder en kritiek: zelden beroert theater dat zo lichtvoetig aanvoelt zoveel snaren tegelijk …”, schrijft Jan-Jakob Delanoye in Cutting Edge.
“Er is niet één centrale boodschap in dit verhaal, integendeel. Er valt duidelijk heel wat te vertellen, over hoe mensen beschouwd worden als producten en hoe zogenaamde efficiënte technologie het laatste restje menselijke waardigheid dreigt weg te nemen. (…) ‘Grysde’ slaagt er evenwel opnieuw in om zaken naar voren te brengen die maar al te vaak vanzelfsprekend aanvoelen en waar we onze ogen voor sluiten, zelfs al weten we dat de situatie in werkelijkheid heel scheefgetrokken is.” schrijft Bert vanden Berghe in Krant van West-Vlaanderen.
“Grysde is een endeliks schoan dienk (een ontzettend mooi ding) dat met veel warmte en deugddoende humor een kille problematiek aankaart.” laat Els Van Steenberghe drukken in Knack.
“Om oude bomen te verplanten heb je goede nieuwe grond nodig”, luidt de reclameslogan van Connicare (het zorgbedrijf in GRYSDE). Misschien geldt dat niet alleen naast, maar ook op het theater.” door Liv Laveyne in De Standaard.