Ik knip, ik plak, hecht alles aan elkaar.
Repareer het met gemak, mijn lijm ligt altijd klaar!
Er is niets dat ik niet kan maken, ik kan de hele wereld aan. Niemand kan mij kraken, je moet sterk in je schoenen staan.
Plots kom jij op mijn pad, schudt alles door elkaar. Het dekseltje dat ik nog niet had. Maar past het wel daar…
In ‘Plak’ kleeft Het WOLK een eigen wereldje aan elkaar. Stuk bestaat niet en kapot kan weer gelijmd worden. Al blijkt dat niet zo simpel met kleverige zweethanden, een buik vol vlinders en een hoofd dat op ontploffen staat.